معنی شاعر قرن چهارم

کسایی مروزی

رودکی

شهید بلخی، رودکی

رودکی سمرقندی

رودکی

رودکی

کسایی مروزی

آذربیگدلی، طبیب اصفهانی، مشتاق اصفهانی، هاتف اصفهانی، وصال شیرازی،، صبای کاشانی، حزین لاهیجی، باذل مشهدی، صباحی بیدگلی، حشمت بدخشانی، سپندی سمرقندی

خاقانی

سنایی

چهارم. [چ َ / چ ِ رُ] (عدد ترتیبی، ص نسبی) عدد ترتیبی، که در مرتبه ٔ چهار قرار گیرد: اِرباع، چهارم به آب آمدن اشتر. (از تاج المصادربیهقی). رابِع. رابِعَه. (منتهی الارب):
چهارم علی بود جفت بتول
که او را بخوبی ستاید رسول.
فردوسی.
چهارم شمار سپهر بلند
همی برگرفتی چه و چون و چند.
فردوسی.
یکی چون دیده ٔ یعقوب و دیگر چون رخ یوسف
سدیگر چون دل فرعون، چهارم چون کف موسی.
منوچهری.
|| انگشت چهارمین چون از سوی ابهام شمارند. || از درجه ٔ چهارم (اصطلاح طب). رجوع به درجه شود. (یادداشت مؤلف).
- تب چهارم، تب رِبع. حُمی الربع: اشترغاز بدو [به انجدان] نزدیک است و تب چهارم را سود دارد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی).
- چهارم اسطرلاب، کنایه از قرآن است. رجوع به چارم اسطرلاب شود.
- چهارم بلاد، اقلیم چهارم که آن خراسان است و منسوب به آفتاب میباشد. (شرفنامه ٔ منیری).

ابوشکور بلخی

ابوطاهر خسروانی

خبازی نیشابوری

خجسته سرخسی

1170