معنی شرمندگی

شرمندگی. [ش َ م َ دَ / دِ] (حامص مرکب) خجلت. شرمساری. شرمنده بودن. (فرهنگ فارسی معین).حیا و خجالت و شرم. (ناظم الاطباء). انفعال. خجلت. خجل. شرمساری. استحیاء. (یادداشت مؤلف):
در جمع هرزه گویان از گفت بد چه عیب است
شرمندگی نیارد درتشتخانه ای تیز.
امیرخسرو دهلوی.
رجوع به شرمساری و شرمنده شود.
- شرمندگی یافتن، مرادف خجالت کشیدن باشد. (آنندراج):
خویش را آراستی هر روز بر رنگ دگر
بارها شرمندگی نقاش رنگ آمیز یافت.
خواجه آصفی (از آنندراج).

Embarrassment, Reproach

استحیا

خجلت، خجالت

روم سیاه

خجلت، شرمساری، شرمنده شدن، شرمنده بودن،

خجالت، خجلت، شرمزدگی، شرمساری، شرمگینی،
(متضاد) سرفرازی

شرمساری، شرمندگی

خجلت شرمنده بودن شرمساری.

شرمندگی

روی زردی

پیراهن از شرم به تن آب شدن

شرم آور

پسِ گوش از خجالتی خاریدن

روی من سیاه

واژگون، شرمندگی

624