معنی شفا یافتن

شفا یافتن. [ش ِ / ش َ ت َ] (مص مرکب) خوب شدن.بِه ْ شدن. ابلال. بلول. ابتلال. تبلل. استبلال. بِه ْ شدن از بیماری. صحت یافتن. بهبود یافتن. تندرست شدن. (یادداشت مؤلف). استشفاء. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). اشتفاء. (منتهی الارب). بهبود یافتن (ازمرض). معالجه شدن. (فرهنگ فارسی معین):
دم عیسوی جوی کآسیب جان را
ز داروی ترسا شفایی نیابی.
خاقانی.
که به دعای عابد خواهرشان شفا یافته. (گلستان). آورده اند که در همان هفته شفا یافت. (گلستان).

نقاهب

نقاهت

Mend, Recuperate

iyileşmek

انتهی

بهبود و تندرست شدن، استشفاء

Aus, Darüber, Herüber, Hinüber, Über, Vor, Vorbei

922