معنی شهرنشین
لغت نامه دهخدا
شهرنشین. [ش َ ن ِ] (نف مرکب) مقابل ده نشین. مدنی. متمدن. حضری. دهقان. شهرگان. (یادداشت مؤلف).
فارسی به انگلیسی
Burgher, Urbanized
مترادف و متضاد زبان فارسی
انگلیسی به فارسی
فرهنگ معین
(حَ ضَ) [ع.] (ص نسب.) شهرنشین.
سوئدی به فارسی
شهرنشین، شهری، حاکم یا قاضی شهر،
معادل ابجد
915