معنی شهرکرد
لغت نامه دهخدا
شهرکرد. [ش َرِ ک ُ] (اِخ) شهرستانی است از اصفهان و شامل چهار بخش و 15 دهستان و 453 آبادی و 248840 تن سکنه است. (از فرهنگ فارسی معین). نام جدید ده کرد، واقع در جنوب غربی سامان از نواحی اصفهان. (از یادداشت مؤلف). || مرکز شهرستان شهرکرد اصفهان که 15600 تن سکنه دارد. در قرن 7 هجری شهرکرد تحت تسلط اتابکان فارس و لرستان بود. در این محل پاسگاهی جهت تأمین عبور و مرور ساخته شده بود. چون پاسداران این پاسگاه را ایل کردان تشکیل میدادند بنام «ده کرد» موسوم شد و در شهریور 1314 هَ. ش. بنابه تصویب نامه ٔ هیئت دولت به «شهرکرد» مبدل گردید. (از فرهنگ فارسی معین).
حل جدول
مرکز استان چهارمحال و بختیاری
معادل ابجد
729