معنی شهیر

لغت نامه دهخدا

شهیر

شهیر. [ش َ] (ع ص) بزرگ نام آور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نامی بلندآوازه. (از اقرب الموارد). || جای معروف و مذکور. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) (غیاث). || مشهور. (ناظم الاطباء) (آنندراج).
- شهر شهیر؛ شهر معروف و مشهور. (ناظم الاطباء).
- شاعر شهیر؛ سخت مشهور. نامی. (یادداشت مؤلف).


شهیر شدن

شهیر شدن. [ش َ ش ُ دَ] (مص مرکب) نامی شدن. مشهور شدن:
علی آن یافت ز تشریف که در روز غدیر
شد چو خورشید درخشنده در آفاق شهیر.
ناصرخسرو.

عربی به فارسی

شهیر

برجسته , نامی , درخشان , ممتاز , مجلل

ترکی به فارسی

شهیر

شهر


باش شهیر

پایتخت

فرهنگ فارسی آزاد

شهیر

شَهِیْر، معروف و مشهور- بزرگ و نامدار،

فرهنگ معین

شهیر

(شَ) [ع.] (ص.) معروف، نامدار، نامور.

فرهنگ عمید

شهیر

معروف و مشهور میان مردم، نامدار، نامور، نامی،

حل جدول

شهیر

خوشنام

نامی

بلندآوازه

مترادف و متضاد زبان فارسی

شهیر

بنام، پرآوازه، سرشناس، شهره، مشهور، معروف، نام‌آور، نامدار، نامور، نامی،
(متضاد) گمنام

فارسی به انگلیسی

شهیر

Famous, Illustrious

فرهنگ فارسی هوشیار

شهیر

نامی بلند آوازه، مشهور

واژه پیشنهادی

شهیر

نامدار

معادل ابجد

شهیر

515

قافیه

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری