معنی شوفاژ
لغت نامه دهخدا
شوفاژ. [ش ُ] (فرانسوی، اِ) ایجاد حرارت. || طرز گرم کردن. (فرهنگ فارسی معین). || در تداول فارسی بمعنی دستگاه ایجاد حرارت با بخار آب به کار رود.
- شوفاژ سانترال، دستگاه حرارت مرکزی.
فارسی به ترکی
kalorifer
فرهنگ معین
گرمایش، هر یک از رادیاتورهای سیستم حرارت مرکزی. [خوانش: [فر.] (اِ.)]
فرهنگ عمید
سیستم گرمایشی متشکل از موتورخانه و رادیاتورها،
فارسی به ایتالیایی
حل جدول
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی هوشیار
ایجاد حرارت، سوخت
شوفاژ الکتریک
(اسم) حرارتی که بوسیله الکتریک در خانه یا موسسه ای ایجاد شود.
شوفاژ سانترال
فرانسوی گرمای کیانی (اسم) حرارتی که در اطاقهای متعدد خانه یا موسسه ای از منبعی واحد جریان یابد.
اطلاعات عمومی
شوفاژ
ترکی به فارسی
شوفاژ
معادل ابجد
1387