معنی شکافنده

شکافنده. [ش ِ / ش َ ف َ دَ / دِ] (نف) شکاف دهنده. (فرهنگ فارسی معین). فاتق. (منتهی الارب). فالق. (یادداشت مؤلف): زنده ای که هرگز نمیرد شکافنده ٔ صبحها و بازگیرنده ٔ روحها. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 308).
کسی کو ز چوب اژدها آورد
شکافنده دریا عصا آورد
نترسد ز دستان گوساله ساز
پی مرد جادوگزافه متاز.
ادیب پیشاوری.
و رجوع به شکافتن شود.

شکاف‌دهنده،

باقر

فاطر

Splitting, Tearing

ساطور

(اسم) شکاف دهنده.

460