معنی شیفتگی
لغت نامه دهخدا
شیفتگی. [ت َ / ت ِ] (حامص) برهم زدگی و آشفتگی. (از برهان) (ناظم الاطباء). سدم. غرام. (منتهی الارب):
چون شیفتگی و مستیم هست
در شیفته دل مجوی ودر مست.
نظامی.
بر شیفتگی دهند و زنجیر
باشد سخن دراز دلگیر.
نظامی.
زین شیفتگی بیا بیارام
کاَّشفته تو را دریغ شد نام.
نظامی.
|| تحیر و حیرانی. (ناظم الاطباء). حیرانی. (آنندراج) (برهان) (غیاث). || حرص و آز. (ناظم الاطباء).ولع. (یادداشت مؤلف). || بیهوشی. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان) (غیاث): امیر محمود دزدیده می نگریست و شیفتگی و بیهوشی برادرش می دید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 253). || شیدایی.وله. مهر. عشق. عاشقی. افتتان. دلباختگی. دلدادگی. هیام. (یادداشت مؤلف). وجد. (منتهی الارب). || شعف. شغف. (یادداشت مؤلف). || جنون.دیوانگی. سودا. (یادداشت مؤلف).
فرهنگ معین
دلباختگی، عاشقی، آشفتگی. [خوانش: (تَ یا تِ) (حامص.)]
فرهنگ عمید
عاشقی، دلباختگی،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
آرزومندی، دلباختگی، دلدادگی، شیدایی، عاشقی، عشق
فارسی به انگلیسی
Absorption, Allure, Captivation, Fascination, Fondness, Idolatry, Infatuation, Ravishment
فارسی به عربی
اسر، هیام
فرهنگ فارسی هوشیار
عاشقی دلباختگی، آشفتگی، حیرانی.
واژه پیشنهادی
شعف
معادل ابجد
820