معنی صباحت

صباحت. [ص َ ح َ] (ع اِمص) خوب روئی و سفیدی رنگ انسان. ضد ملاحت. (غیاث اللغات). زیبائی. جمال. خوشگلی: در هیچ تاریخ مذکور نیست که کسی را از وزراء آن مآثر مأثورو محامد مذکور و کمال صباحت و وفور سماحت و سیادت در سیاست جمع بوده است. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 74).
شب همه شب انتظار صبح روئی می رود
کآن صباحت نیست این صبح جهان افروز را.
سعدی.
باران چون ستاره ام از دیدگان بریخت
روئی که صبح خیره شود در صباحتش.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 483).
جمالی که زبان فصاحت از بیان صباحت او عاجز آید چنانکه در شب تاری صبح برآید. (گلستان طبع قریب ص 145). صبح تابان را از صباحت او دست بر دست. (گلستان). || (مص) نیکوروی شدن. (زوزنی).

(مص ل.) زیبا شدن، نیکوروی شدن، (اِمص.) زیبایی. [خوانش: (صَ حَ) [ع. صباحه]]

خوب‌رو شدن، صاحب جمال شدن، خوب‌رویی، زیبایی، خوشگلی، جمال،

خوبرویی و زیبایی

خوب رویی و زیبایی

جمال، خوبرویی، خوشگلی، زیبایی، وجاهت، حوری، سپیدرویی،
(متضاد) زشتی، ملاحت

دخترانه، زیبایی، جمال

خوبروئی و سفیدی رنگ انسان، زیبائی

صَباحَت، خوبروئی- زیبائی- جمال،

501