معنی صنعا | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

صنعا

صنعا. [ص ُ عُل ْ لاه] (اِخ) ابن ابراهیم مؤلف کشف الظنون نویسد: وی پس از سال 1050 هَ. ق. درگذشت. او راست: شرحی بر خمریه ٔ ابن فارض. (کشف الظنون ذیل قصیده ٔ ابن فارض).

وادی یکلا

وادی یکلا. [ی َ] (اِخ) از نواحی صنعا در یمن است. (از معجم البلدان).

ائمه ٔ صنعاء

ائمه ٔ صنعاء. [اَ ءِم ْ م َ ی ِ ص َ] (اِخ) مرکز ائمه ٔ رسی در شهر صعده بود و ایشان غالباً صنعا را نیز متصرف بودند معهذا تاسال 1043 هَ.ق. یعنی سالی که ترکان عثمانی از صنعا اخراج شدند صنعا پایتخت یمن نبود و از آن پس این سمت گرفت. و ائمه ٔ صنعا شعبه ای از ائمه ٔ رسی هستند چه ابوالقاسم منصور مؤسس این دودمان از فرزندان یوسف داعی نبیره ٔ یحیی هادی (قاسم رسی) میباشد. ابتدای امامت این دوده در حدود سال 1000 هَ.ق. بوده است.

ام الیمن

ام الیمن. [اُم ْ مُل ْ ی َ م َ] (اِخ) صنعا پایتخت یمن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء).

محمد

محمد. [م ُ ح َم ْ م َ] (اِخ) الناصر. هشتمین از ائمه ٔ صنعا (1126- 1128 هَ. ق.). زامباور در معجم الالقاب و الاسرات (ص 189) نام الناصر محمدبن الحسین را در فترت حکومت ششمین و هفتمین از ائمه ٔ صنعا آورده است.