معنی ضباط
لغت نامه دهخدا
ضباط. [ض َب ْ با] (ع ص، اِ) ضبطکننده. || آنکه ضبط اوراق اداره یا محکمه ای کند. بایگان. آرشیویست.
ضباط. [ض ُب ْ با] (ع ص، اِ) ج ِ ضابط.
فرهنگ معین
ضبط کننده، بایگان. [خوانش: (ضَ بّ) [ع.] (اِفا.)]
فرهنگ عمید
[منسوخ] کسی که اوراق اداره را در پروندهها ضبط و نگهداری میکند، بایگان،
[قدیمی] ضبطکننده،
ضابط
حل جدول
بایگان
مترادف و متضاد زبان فارسی
بایگان، ثبات، ضابط
فرهنگ فارسی هوشیار
ضبط کننده
فرهنگ فارسی آزاد
ضُبّاط، مأمورین انتظامی... (بکلمه ضابِط نیز مراجعه شود)،
معادل ابجد
812