معنی طلوع کردن

طلوع کردن. [طُ ک َ دَ] (مص مرکب) برآمدن آفتاب و ماه و ستاره. سر برزدن. برآمدن آفتاب و مانند آن. طلوع. رجوع به طلوع شود: و صبح ملت حق بر آن نواحی طلوع کرد. (کلیله و دمنه). در اقاصی آن ولایت بجائی رسید که هرگز رایت اسلام بر آن حدود طلوع نکرده بود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 348).

طلعت، ظهور

برآمدن

برآمدن، سربر زدن، سر زدن، دمیدن، بردمیدن (خورشید وستارگان)

Rise

لمحه

برآمدن بر دمیدن بر آمدن آفتاب و دیگر ستارگان.

بردمیدن

برآمدن-بالاآمدن-

دمیدن

389