معنی عایق

عایق. [ی ِ] (ع ص) رجوع به عائق شود.

Insulation, Insulator, Nonconductor

آنچه سر راه کسی یا چیزی واقع می‌شود،
(فیزیک) ماده‌ای که برق، حرارت، صدا، و مانند آن از آن عبور نمی‌کند، نارسانا: عایق صوتی،

نارسانا

ایزولاسیون

ایزوگام

ایزوله کردن

عائق، عازل، کابح

عزل

معطف

باز دارنده، مانع، جسمی که حرارت یا جریان برق را از خود عبور ندهد. [خوانش: (یِ) [ع. عائق] (اِفا.)]

بازدارنده، رادع، مانع، نارسانا،
(متضاد) رسانا، هادی

آنکه سر راه کسی یا چیزی واقع شود، نارسانا، آنچه جریان برق یا صوت را از خود عبور نمی دهد

اندایش پر کردن فواصل خالی در ساختمان.

Feuerfest [adjective]

Wasserdicht [adjective]

181