معنی عایق

عایق. [ی ِ] (ع ص) رجوع به عائق شود.

باز دارنده، مانع، جسمی که حرارت یا جریان برق را از خود عبور ندهد. [خوانش: (یِ) [ع. عائق] (اِفا.)]

آنچه سر راه کسی یا چیزی واقع می‌شود،
(فیزیک) ماده‌ای که برق، حرارت، صدا، و مانند آن از آن عبور نمی‌کند، نارسانا: عایق صوتی،

نارسانا

بازدارنده، رادع، مانع، نارسانا،
(متضاد) رسانا، هادی

Insulation, Insulator, Nonconductor

عائق، عازل، کابح

آنکه سر راه کسی یا چیزی واقع شود، نارسانا، آنچه جریان برق یا صوت را از خود عبور نمی دهد

181