معنی عبری

Hebraic

زبان عبری , عبرانی , یهودی

عبری. [ع َ را] (ع ص) امراءه عبری، زن با اشک. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، عباری. || عین عبری، چشم پر اشک. (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج العروس) (اقرب الموارد).

عبری. [ع ُ ری ی] (ع اِ) کنار باساق که بر لب جوی روید. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). کنار باساق که بر لب جوی روید و بزرگ شود. (اقرب الموارد). سدر کنار جوی. (مهذب الاسماء). || نزد بعضی کنار بی ساق است. (منتهی الارب).

ابن عبری. [اِ ن ُ ع ِ] (اِخ) ابوالفرج (622-685 هَ.ق.). کشیش سریانی. پدرش اصلاً یهودی بوده و به کیش نصرانیت درآمده. ابن عبری در شهر ملاطیه متولد شد و با علوم دینی نصرانی علم طب و فلسفه و زبان عرب نیز بیاموخت. چندی اسقف شهر گوبای حلب و خلیفه ٔ حلب و تکریت بوده و مدتی به مسافرت گذرانیده و به آخر در مراغه درگذشته است. کتب بسیاری به زبان سریانی داشته، در تاریخ و فلسفه و کلام موافق کیش نصاری. و یک جزء از تاریخ عمومی خود را که موسوم به مختصر تاریخ الدول است از سریانی به عربی ترجمه کرده و از تورات نیز چیزی بر آن افزوده است. و تفسیر فصول ابقراط و اختصار مصور دیسقوریدس نیز از اوست.

(عِ) [ع.] (ص نسب.) نک عبرانی.

زبان یهود

لغت یهود

زیو

یَهُوَه

عبری

زبانی از شاخۀ زبان‌های سامی که میان یهودیان رایج است،
خطی که این زبان با آن نوشته می‌شود،
(اسم، صفت) [قدیمی] هریک از افراد قوم یهود، یهودی،

عبرانی، کلیمی، یهودی

گریان زن زبان یهودی (صفت) یهودی عبرانی، زبان یهود عبرانی.

هرکس بر دانش خود افزاید، بر اندوه خود افزوده است.

عَبْرانی-عِبْرِی، نام قوم حضرت ابراهیم و بعداً یهود و زبان یهودی. (عِبْرِیَّت:یَهُوْدِیَّت-عِبْرانِیَّه)،

282