معنی عشوه گر

عشوه گر. [ع ِش ْوَ / وِ گ َ] (ص مرکب) آنکه عشوه بکار برد. عشوه کار. عشوه ساز. (فرهنگ فارسی معین). شوخ چشم و دلفریب و دارای ناز و کرشمه. (ناظم الاطباء). زراق:
بالابلند عشوه گر نقش باز من
کوتاه کرد قصه ٔ زهد دراز من.
حافظ.

دارای ناز و کرشمه، عشوه‌پرداز، عشوه‌زن، عشوه‌ساز،

لوند

Flirt, Coquettish, Coy, Flirtatious

کرشمه گر دلربا (صفت) آن که عشوه به کار برد عشوه کار عشوه ساز.

نازآلود

خوش غمزه

601