معنی عناد

عناد. [ع ِ] (ع مص) از همدیگر جدا گردیدن و کرانه گزیدن. (منتهی الارب). جدا شدن از کسی و با خلاف و عصیان با وی معارضه کردن. (از اقرب الموارد). || مکافات کردن بخلاف. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). || مرتکب خلاف و عصیان گشتن. (از ناظم الاطباء). گردنکشی کردن. (فرهنگ فارسی معین). || ستیزه کردن و از راه بیراه کردن و روان شدن. (آنندراج). ستیهیدن با کسی. (دهار). ستیزه کردن و لجاج ورزیدن. (فرهنگ فارسی معین). معانده. || (اِمص) گردنکشی و تمرد: به اتفاق به نیشابور آمدند و به ترتیب ساز و استکمال آلت مبارزت و استعداد روز عناد مشغول شدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 102). || ستیزه و لجاج. لجاجت. لج بازی.خیرگی. خیره سری. خیره چشمی. شوخی. شوخ چشمی. یکدندگی: از عبث و فساد و کفر و عناد و ثقل ارصاد ایشان بر قوافل و ابناء سبیل غیرت بر نهاد او مستولی گشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 293). سیرت بغی و عناد آن گروه در نهاد وی متمکن نشده است. (گلستان سعدی).
- عناد کردن، متعصب شدن. تعصب به کار بردن. لجاج کردن. لجاجت کردن. خیره چشمی کردن.
- عناد ورزیدن، ستیزه کردن. (فرهنگ فارسی معین).
- || گردنکشی کردن. (فرهنگ فارسی معین).

عناد. [ع ِ] (اِخ) جدی جاهلی بوده است. و فرزندان او بطنی از سنبس، از قحطانیه باشند. مسکن آنان در برخی اعمال غربی مصر بوده است. (از الاعلام زرکلی ج 2).

inat

ستیزه ‌کردن،
کجروی، گمراهی،
گردنکشی، لجاج، ستیزه،
[قدیمی] مرتکب خلاف و خیره‌سری شدن،
* عناد ورزیدن: (مصدر لازم) ستیزه ‌کردن، لجبازی‌ کردن، گردن‌کشی،

ستیزه کردن، لجاج ورزیدن، (اِمص.) لجاج، سرکشی، ستیزه. [خوانش: (عِ) [ع.] (مص ل.)]

بغض، جدال، حقد، خصومت، دشمنی، ستیزگی، ستیزه، ضدیت، عداوت، کین، کینه‌توزی، کینه، گردنکشی، لجاج، لجاجت، مخاصمه، مخالفت، نفاق، نقار

Antagonism, Challenge

سخت گیری در سیاست , ناسازگاری , عدم تراضی , خیره سری , سرسختی , لجاجت

سته

لجاجت

دمنی، ستیزه کردن، خصومت

دشمنی

حقد

ستیزه کردن و لجاج ورزیدن، معارضه کردن، گردنکشی و تمرد، گمراهی

‎ ستیزه کردن، گردنکشی کردن.

عَناد، (عانَدَ-یُعانِدُ، مُعانَدَ و عِناد) مخالفت و معارضه کردن- منحرف شدن از حق- مقابله به مثل کردن- عصیان نمودن و دانسته با حق مخالفت ورزیدن- در فارسی به معنای ستیزه کردن و گردنکشی و کینه توزی و دشمنی هم مصطلح می باشد،

125