معنی غفلت

غفلت. [غ َ ل َ] (ع مص) گذاشتن. فراموش کردن. (منتهی الارب). سهو. (دهار). رجوع به غفله شود. || بی خبر گشتن. (منتهی الارب). نادانستن چیزی و توجه نداشتن به چیزی. (فرهنگ نظام). بی خبری و فراموشی. بی تمیزی و نادانی و بی تدبیری و بی پروایی. تهاون و سهل انگاری و عدم اعتناء. کاهلی و سستی. (ناظم الاطباء). بی خبری. غرارت. غره.ناآگاهی. غافل بودن. رجوع به غفله شود:
جهان سر به سر حکمت و عبرت است
چرا بهره ٔ ما همه غفلت است.
فردوسی.
روز کین با خدنگ و نیزه ٔ او
دشمنش را چه غفلت و چه حذر.
فرخی.
وز بستر غفلت تو کنی ما را بیدار.
منوچهری.
و در عموم احوال از غفلت و کاهلی تجنب واجب شناسد. (کلیله و دمنه). در اظهار آن با تو تأملی میکردم که مگر... از خواب غفلت بیدار شوی. (کلیله و دمنه). هرکه از ناصحان در مشاورت... برخصت و غفلت راضی گردد از فواید رأی راست... بازماند. (کلیله و دمنه).
من رستم کمانکشم اندر کمین شب
خوش باد خواب غفلت افراسیابشان.
خاقانی.
به غفلت گر ز خاقانی گناهی در وجود آید
به استغفار آن خرده بزرگی عذرخواه آمد.
خاقانی.
در رکعت نخست گرت غفلتی برفت
اینجا سجود سهو کن و در عدم قضا.
خاقانی.
کی به غفلت چو دام و دد پویان
شیر مرغان غیب را جویان.
نظامی.
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند
تا تونانی به کف آری و به غفلت نخوری.
سعدی (گلستان).
چنان خواب غفلت برده اند که گویی... مرده اند. (گلستان سعدی). مروت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته. (گلستان سعدی).
- بی غفلت، باخبر. آگاه. آنکه غفلت نکند:
گیتی به سان خاطر بی غفلت
پرنور نفعو خیر ازیرا شد.
ناصرخسرو.

(مص م.) فراموش کردن، اهمال کردن، بی خبر شدن، (اِ مص.) فراموشی. [خوانش: (غِ لَ) [ع. غفله]]

فراموش کردن، از یاد بردن،
بی‌خبری،
فراموش‌کاری، سهو و اهمال،
* غفلت‌ داشتن: (مصدر لازم) بی‌توجه بودن،
* غفلت‌ شدن: (مصدر لازم) بی‌توجهی شدن،
* غفلت‌ کردن: (مصدر لازم) غفلت داشتن، غفلت ورزیدن، غافل شدن، غافل بودن،
* غفلت‌ ورزیدن: (مصدر لازم) =* غفلت کردن

‌اهمال

ناآگاهی

اهمال، بی‌خبری، تسامح، تغافل، تکاهل، تهاون، حماقت، سستی، سهل‌انگاری، فراموشی، مسامحه، ناآگاهی، نسیان،
(متضاد) آگاهی، بیداری

Limbo, Neglect, Negligence, Oversight, Slackness, Slumber

gaflet

انس، اهمال

فراموش کردن، بی خبر گشتن، از یاد بردن

negligenza

Vergessen

غُمری

1510