معنی غلتیدن.
فرهنگ عمید
غلت خوردن در روی زمین از یکپهلو به پهلوی دیگر، گردیدن جسمی بر روی جسم دیگر بهپهنا یا بهپهلو، غلت خوردن، غلت زدن،
حل جدول
قل خوردن
غلتیدن
لولیدن
قل خوردن
جنبیدن و غلتیدن.
لولیدن
جنبیدن و غلتیدن بی صداست.
وول وول کردن
جنبیدن و غلتیدن بی صداست
وول وول کردن
فرهنگ فارسی هوشیار
غلت خوردن
لغت نامه دهخدا
غلتیدن. [غ َ دَ] (مص) مراغه را گویند یعنی از پهلو به پهلو گشتن. (فرهنگ اوبهی). به پهنا گردیدن. (فرهنگ اسدی). به روی خود گردیدن. به روی خود چرخیدن. (ناظم الاطباء). غلطیدن. گردیدن جسم بر روی جسم دیگر. در لهجه ٔ دزفولی غکیدن و در گیلکی غلت خوردن گویند. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین):
نیم آگه از اصل و فرع خراج
همی غلتم اندر میان دواج.
فردوسی.
ز پیشش بغلتید وامق به خاک
ز خون دلش خاک همرنگ لاک.
عنصری.
بغلتید پیش گروگر به خاک
همیگفت کای دادفرمای پاک...
اسدی (گرشاسب نامه).
و گر نیستت طمع باغ بهشت
چو خر خوش بغلت اندرین مرغزار.
ناصرخسرو.
ترا این خاک یکسر غلتگاهست
بغلت آسان درو و گرد بفشان.
ناصرخسرو.
در خون همی غلتید. (مجمل التواریخ و القصص).
به روی خاک میغلتید بسیار
وزآن سر کوفتن پیچید چون مار.
نظامی.
|| مجازاً، دمساز بودن. آمیزش دادن:
از ستمکاران بگیر و با نکوکاران بخور
با جهانخواران بغلت و بر جهانداران بتاز.
منوچهری.
خر غلتیدن
خر غلتیدن. [خ َ غ َ دَ] (مص مرکب) خرغلت زدن. رجوع به خرغلت زدن شود:
وگر نیستت طَمْع باغ بهشت
چو خر خوش بغلت اندر این مرغزار.
ناصرخسرو.
فرهنگ معین
(غَ دَ) (مص ل.) از پهلویی به پهلوی دیگر گشتن.
فارسی به عربی
لفه
فارسی به آلمانی
Brötchen (n), Rolle (f), Rollen, Schlingern, Semmel (f)
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
1494