معنی فارسی باستان
لغت نامه دهخدا
فارسی باستان. [ی ِ] (اِخ) زبان دوره ٔ هخامنشی ایران که مطالب آن را با خط میخی مینوشته اند، و از آن سنگ نبشته هایی برجاست. رجوع به پارسی باستان و مقدمه ٔ لغت نامه (مقاله ٔ پارسی باستان تألیف معین) شود.
حل جدول
دری
معادل ابجد
865