معنی فارنهایت
لغت نامه دهخدا
فارنهایت. [رِ] (اِ) واحد انگلیسی درجه ٔ حرارت که 95 سانتیگراد است. در تقسیم بندی فارنهایت نقطه ٔ انجماد آب 32 و نقطه ٔ جوش آن 212 درجه اختیار میشود. (علم و زندگی تألیف احمد بیرشک ص 595).
فارنهایت. [رِ] (اِخ) گابریل دانیل. طبیعی دان معروف آلمان که در ساختمان گرماسنج پیشرفت زیادی به وجود آورد و نوع خاصی از گرماسنج که خود او ساخته به نامش معروف است. فارنهایت در چهاردهم ماه مه ٔ 1686 م. در شهر دانتزیگ به دنیا آمد. بیشتر عمرش را در انگلستان و هلند به مطالعه ٔ علم فیزیک و علوم دیگر گذراند. اختراع دیگر او نوعی رطوبت سنج است. مرگ او به تاریخ 16 سپتامبر 1736 در کشور هلند اتفاق افتاد. (از دایرهالمعارف بریتانیکا).
فرهنگ معین
(رِ نْ یْ) [آلما.] (اِ.) واحدی برای اندازه گیری حرارت که در آن نقطه انجماد آب ú32 بالای صفر و نقطه جوش آب ْ212 بالای صفر است. [خوانش: (رِ قَ یا قِ) [ع. فارقه] (اِفا.)]
فرهنگ عمید
واحد درجۀ حرارت که در آن نقطۀ انجماد آب ۳۲ و نقطۀ جوش آب ۲۱۲ درجه است. δ برگرفته از نام دانیل گابریل فارنهایت، (۱۶۸۶ـ۱۷۳۶ میلادی) فیزیکدان آلمانی،
حل جدول
مخترع دماسنج
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) واحد انگلیسی درجه حرارت که معادل 5 , 9 سانتیگراد است. در تقسیم بندی فارنهایت نقطه انجماد آب 32 و نقطه جوش آن 212 درجه اختیار می شود.
معادل ابجد
747