معنی فتنه گر

فتنه گر. [ف ِ ن َ / ن ِ گ َ] (ص مرکب) آنکه ایجاد فتنه کند. فتنه جو. فتنه انگیز:
چون ز فتنه گران تهی شدجای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای.
نظامی.
رجوع به فتنه انگیز شود.

فتنه‌انگیز

هیزم بیار معرکه

Instigator

آشوبگر (صفت) آنکه ایجاد فتنه کند فتنه انگیز آشوبگر.

755