معنی فر و شکوه
لغت نامه دهخدا
فر و شکوه. [ف َرْ رُ ش ُ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) فر و زیب. جلال و شکوه. بزرگی: پس لشکرگاهی عظیم به فر و شکوه بزد. (اسکندرنامه ٔ منثور).
حل جدول
واژه پیشنهادی
شوکت
معادل ابجد
617