معنی فکور

فکور. [ف َ] (از ع، ص) بسیاراندیشه. بافکر. متفکر. فکور از کلمات ساختگی است و در کتب لغت عرب بجای آن فکیر - بکسر فاء و کاف مشدد - و فیکر مانند صیقل ذکر کرده اند. (فرهنگ فارسی معین). در زبان فارسی متداول است، ولی در عربی نیامده و فارسیان نیز در متون نیاورده اند. صحیح آن فِکّیر است. (یادداشت مؤلف).

(فَ) [ع. فکیر] (ص.) متفکر، اندیشمند.

دانا،
(قید) در حال فکر،

متفکر

اندیشمند

اندیشمند، اندیشناک، اندیشه‌ور، روشنفکر، متفکر

Contemplative, Owlish, Pensive, Reflective, Ruminant, Thoughtful, Ruminative

مدروس، مفکر

از ساخته های فارسی گویان اندیشه مند مینیتار بسیار اندیشه با فکر متفکر توضیح فکور از کلمات ساختگی است و در کتب لغت (عرب) به جای آن فکیر بکسر فا ء و کاف مشدد و فکیر مانند صیقل را ذکر کرده اند.

فَکُور، بسیار با اندیشه و صاحب فکر،

306