معنی فیاد | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

فیاد

فیاد. [ف َی ْ یا] (ع اِ) بوم نر. (منتهی الارب). مذکر از بوم. (اقرب الموارد). || (ص) مرد خرامنده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || آنچه بپیچد بر آنچه آن قادر شود و بخورد. (از منتهی الارب).