معنی فیلمی از مهدی نوربخش

حل جدول

مهدی نوربخش

کارگردان فیلم عاشق مترسک

فیلمی از مهدی نوربخش

رای باز، عاشق مترسک

عاشق مترسک

لغت نامه دهخدا

نوربخش

نوربخش. [ب َ] (نف مرکب) روشنی دهنده. روشنی بخشاینده. (ناظم الاطباء):
مدبر همه خلق است و کردگار جهان
ضیادهنده ٔ شمس است و نوربخش قمر.
فرخی.
چون کف تو رازقی است نورده و نوربخش
نان سپید فلک آب سیاه است و سم.
خاقانی.

نوربخش. [ب َ] (اِخ) محمدبن عبداﷲ (سید...) موسوی خراسانی، ملقب و مشهور و متخلص به نوربخش. از اکابر عرفای قرن نهم هجری است و سلسله ٔ نوربخشیه از فِرَق صوفیه بدو منسوب است. وی به سال 795 هَ. ق. در قصبه ٔ قاین خراسان تولد یافت و پس از تحصیلات مقدماتی به حوزه ٔ درس ابن فهد حلی راه یافت و در طریقت مرید علاءالدوله ٔ سمنانی و خواجه اسحاق ختلانی شد و خواجه اسحاق او را برکشید و به نوربخش ملقب ساخت و سرانجام بر مسند ارشادش نشاند. اما چون بر اثر تفتین گروهی مورد غضب شاهرخ میرزا واقع گشت متواری و فراری شد. پس از درگذشت شاهرخ (به سال 850) سید به ری آمد و بساط ارشاد گسترد و عاقبت به سال 869 هَ. ق. در قریه ٔ سولقان درگذشت و به خاک سپرده شد. پس از او منصب ارشاد نصیب فرزندش شاه قاسم فیض بخش گشت. نوربخش همه ٔ عمر جامه ٔ سیاه می پوشید که سنت مشایخ او این بوده است. از اشعار اوست:
شستیم نقش غیر ز الواح کاینات
دیدیم عالمی که صفات است عین ذات
قدوسیان عالم علوی برند رشک
بر حال آدمی که شود مظهر صفات
آن کس که متصف به صفات کمال شد
حقا که اوست علت غائی ّ کاینات.
(از ریحانهالادب ج 4 ص 243).
و رجوع شود به الذریعه و مجالس المؤمنین ص 149 و ریاض العارفین ص 154 و طرایق الحقایق ج 3 ص 30 شود.

قاسم نوربخش

قاسم نوربخش. [س ِ م ِ ب َ] (اِخ) ابن سیدمحمد، معروف به شاه قاسم. یکی از بزرگان و مشایخ است. شاهزاده محمد سلطان مشهور به کیچیک میرزا از محضرفیضش اقتباس انوار سعادت میکرد. (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 174) (ترجمه ٔ مجالس النفائس چ بانک ملی ص 96).

چشمه ٔ نوربخش

چشمه ٔ نوربخش. [چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ب َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از خورشید انور باشد. (برهان). کنایه از آفتاب است. (انجمن آرا) (آنندراج). خورشید. (ناظم الاطباء). || کنایه از آب حیوان باشد. (برهان). کنایه از آب حیات بود. (انجمن آرا) (آنندراج).آب حیوان. (ناظم الاطباء). و رجوع به چشمه ٔ نوش شود. || کنایه از دهان معشوق باشد. (برهان) (آنندراج). دهان معشوق. (ناظم الاطباء). و رجوع به چشمه ٔ نوش شود.

مهدی

مهدی. [م َ] (اِخ) به زعم اهل سنت و جماعت، کسی که در موقع معینی برای تقویت دین ظهور می کند. بسیاری از اهل سنت و جماعت مهدی را در شخص معین منحصر نمی دانند، بلکه معتقدند در هر عصر ممکن است مهدی ظهور کند:
بلقیس بانوان و سلیمان شه اخستان
کز عدل و دین مبشر مهدی زمان اوست.
خاقانی.
مفخر اهل بشر خوانش که دهر
مهدی آخر زمان میخواندش.
خاقانی.
ایام بدعهدی کند امروز ناگه دی کند
کار هدی مهدی کند دجال طغیان پرورد.
خاقانی.
مهدی امت توئی زآنکه به معنی تو را
عزت دین هم وثاق عصمت حق یار غار.
خاقانی.
کجاست صوفی دجال فعل ملحدشکل
بگو بسوز که مهدی دین پناه رسید.
حافظ.
- مهدی خصال، که خصال وی چون خصال مهدی باشد. مهدی صفات:
به تأیید مهدی خصالی که تیغش
روان سوز دجال طغیان نماید.
خاقانی.
- مهدی سیاست، که سیاست او چون سیاست مهدی منتظر باشد. بسیار کافی در کشورداری. عادل:
داور مهدی سیاست مهدی امت پناه
رستم حیدرکفایت حیدر احمدلوا.
خاقانی.
- مهدی شعار، که شعار مهدی دارد. عادل. دادگر:
شاه فریدون لوا، خضر سکندرسپاه
خسرو امت پناه، اتسز مهدی شعار.
خاقانی.
- مهدی صفت، که صفت مهدی دارد، چون دادگری و ظلم برافکنی و جز آن:
مهدی صفت شهنشه، امت پناه داور
جان بخش چون ملک شه، کشورستان چو سنجر.
خاقانی.
- مهدی نسب، که نسب او چون نسب مهدی پاک باشد:
خسرو مهدی نسب مهدی آدم صفت
آدم موسی بنان موسی احمدقدم.
خاقانی.