معنی قاطع طریق
لغت نامه دهخدا
قاطع طریق. [طِ ع ِ طَ] (ص مرکب) راه بر. ره بر. ره زن. راه زن. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). ج، قطاع طریق. (مهذب الاسماء). قاطعان طریق:
امیر قافله را هم تغافلی شرط است
که بی نصیب نمانند قاطعان طریق.
سعدی.
که در کمینگه عمرند قاطعان طریق.
حافظ.
حل جدول
راهزن
معادل ابجد
499