معنی قبح

قبح. [ق ُ / ق َ] (ع اِمص) زشتی. ضد حسن. (منتهی الارب).

(قُ) [ع.] (اِمص.) زشتی، زشت بودن.

زشتی،

زشتی و بدی

زشتی، بدی

بدی، زشتی، شناعت، قباحت،
(متضاد) حسن

Enormity

زشت شدن

قُبْح، زشتی (چه در عمل چه در بیان چه در حالت و نیّت و چه در صورت و قامت)،

110