معنی قرعه کشیدن
لغت نامه دهخدا
قرعه کشیدن. [ق ُ ع َ / ع ِ ک َ / ک ِ دَ] (مص مرکب) قرعه زدن. پشک انداختن.
قرعه کشی
قرعه کشی. [ق ُ ع َ / ع ِ ک َ / ک ِ] (حامص مرکب) عمل قرعه کشیدن.
قرعه افکندن
قرعه افکندن. [ق ُ ع َ / ع ِ اَ ک َ دَ] (مص مرکب) قرعه زدن. فال زدن. پشک انداختن.
قرعه زن
قرعه زن. [ق ُ ع َ / ع ِ زَ] (نف مرکب) آنکه به قرعه فال زند. (آنندراج):
قول سه کس نیست بین، پر استوار
شاعر و قرعه زن و اخترشمار.
امیرخسرو (از آنندراج).
فارسی به انگلیسی
Draw
فرهنگ فارسی هوشیار
(مصدر) قرعه انداختن.
قرعه کشی
عمل قرعه کشیدن قرعه انداختن: قرعه کشی بلیطهای اعانه ملی.
قرعه افکندن
فال زدن، قرعه زدن
حل جدول
فارسی به عربی
اقتراع
فارسی به آلمانی
فرهنگ عمید
فرهنگ معین
(قُ عِ) [ع. قرعه] (اِ.) آنچه که با آن فال بزنند.
معادل ابجد
759