معنی قر زدن

(قُ. زَ دَ) (مص م.) نک غر زدن.

کسی را به وعد و وعید از جایی بیرون بردن است به قصد استفاده از او.

کسی را به وعد و وعید از جایی بیرون بردن است به قصد استفاده از او

کلبه

کسی را به وعد و وعید از جایی بیرون بردن است به قصد استفاده از او.

Hexe (f) [noun]

* قر زدن
* قر زدن: (مصدر متعدی) [عامیانه] فریب دادن زن یا دختری و او را با خود بردن برای عمل نامشروع،

سخن درشت و زیرلبی که از سر خشم و به‌حالت اعتراض گفته می‌شود،
* قر زدن: (مصدر لازم) [عامیانه] سخنان درشت و زیرلبی گفتن از سر خشم و به حالت اعتراض، قرقر کردن،

قر به قر

قر. [ق ِ] (اِ) || دلال. ادا. لوندی. کرشمه و ناز. عشوه با تمام بدن. حرکات که در هنگام غمزه و ناز بر کمر وارد کنند. (ناظم الاطباء). || آرایش و زینت که زن کند.
- قر آمدن، قر دادن.
- قر دادن، کون و کچول کردن. حرکت دادن اندام بدن با اصول.
- قر گردن، حرکاتی که به گردن دهند.

قر. [ق ِ] (ترکی، اِ) اسم از قرلماق به معنی تار و مار کردن. کشتن دسته جمعی. فنا. نیستی. مرگ. مرگ دسته جمعی.
- قر انداختن در قومی، همگی را کشتن.
- قر میانشان افتادن، همگی مردن.

قر. [ق ُ] (ص) غُر. کسی که مبتلا به مرض فتق بیضه است.

قر. [ق ِ] (اِخ) در کتب رجال شیعه رمز است اصحاب باقر علیه السلام را.

قر. [ق ُرر] (ع اِ) برد. سرما. || آرام جای. گویند: عندالمصیبهالشدیده وقعت بقر؛ ای صارت فی قرارها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

قر. [ق َرر] (ع اِ) برنشستی است مردان را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). || هودج. || چوزه ٔ ماکیان. || (ص) روز سرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). || (اِ) شکن جامه. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

361