معنی قوچ کوهی
حل جدول
لغت نامه دهخدا
قوچ. (ترکی، اِ) گوسفند شاخ دار جنگی را گویند. (آنندراج) (برهان). میش شاخ دار نر. (فرهنگ نظام). قچ. کبش (معرب آن). (حاشیه ٔ برهان چ معین). قچقار.گوسفند نر سه یا چهار ساله اخته ناشده که غالباً شاخ دارد. || بز کوهی. (فرهنگ فارسی معین).
- سر قوچ به سلامت بودن، سابقاً داشها و لوطیهای محل قوچ جنگی در خانه نگهداری میکردند. سر قوچ فلان بسلامت باشد (سرش سلامت باد). (فرهنگ فارسی معین).
- قوچ باز، کسی که قوچ برای جنگیدن و مسابقه گذاردن نگهداری میکند.
- قوچ بازی، عمل قوچ باز.
- قوچچی، لوطیهای قفقاز در دوره ٔ تزارها. (یادداشت مؤلف).
قوچ آباد
قوچ آباد. [ق ُ] (اِخ) دهی است از دهستان رودبار بخش کهنوج شهرستان جیرفت، سکنه ٔ آن 300 تن. آب آن از قنات. محصول آن خرما و غلات. شغل اهالی آنجا زراعت است.راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
قوچ آباد. [ق ُ] (اِخ) دهی است از دهستان ده تازیان بخش مشیز شهرستان سیرجان، سکنه ٔ آن 50 تن. آب آن از رودخانه. محصول آن غلات و حبوب. شغل اهالی آنجا زراعت است.راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
فرهنگ عمید
گوسفند شاخدار جنگی: چه خواهند از جان هم این دو قوچ / که جنگیده با هم سرِ هیچوپوچ (ایرجمیرزا: ۱۵۸)،
فارسی به عربی
ظبی، کبش
گویش مازندرانی
گوسفند نر بزرگ جثه
فرهنگ معین
[تر.] (اِ.) گوسفند شاخ دار.
فرهنگ فارسی هوشیار
گوسفند شاخدار جنگی را گویند
فارسی به آلمانی
Ramme (f), Rammen, Widder (m)
معادل ابجد
150