معنی لسان الغیب
لغت نامه دهخدا
لسان الغیب. [ل ِ نُل ْ غ َ] (ع اِ مرکب) زبان نهان. || آنکه اسرار نهانی و پنهان گوید. || (اِخ) لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی. رجوع به حافظ شود. || نامی است که به دیوان شمس الدین محمد حافظ شیرازی داده اند بعلت تفأل ها که با آن کنند و گویند با واقع مطابقت کند.
فرهنگ معین
آن که اسرار نهانی و پنهان گوید، لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ غزل سرای نامی ایران. [خوانش: (لِ نُ لْ غَ) [ع.] (ص مر. اِمر.)]
فرهنگ عمید
آنکه اسرار نهانی گوید. δ لقب خواجهشمسالدین محمد حافظ شیرازی،
فرهنگ فارسی هوشیار
آنکه اسرار نهانی گوید
واژه پیشنهادی
حافظ
معادل ابجد
1184