معنی لشکرک | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

لشکرک

لشکرک.[ل َ ک َ رَ] (اِخ) نام محلی کنار راه شمشک به طهران میان گردنه ٔ تلو و زرده بند در سی هزارگزی تهران.

لشکرک. [ل َ ک َ رَ] (اِخ) دهی از دهستان خرم آبادشهرستان تنکابن، واقع در 8 هزارگزی جنوب خاوری تنکابن و چهل هزارگزی خرم آباد. دشت. معتدل، مرطوب، مالاریائی. دارای 400 تن سکنه. شیعه. گیلکی و فارسی زبان. آب آن از رودخانه ٔ چشمه کیله. محصول آن برنج و جالیزکاری. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و ماشین برنج کوبی کوچکی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).