معنی لشکرکشی

لشکرکشی. [ل َ ک َ ک َ / ک ِ] (حامص مرکب) عمل لشکرکش. سوق جیش (با فعل کردن صرف شود). قشون کشی.تحشید. سپهسالاری: لشکرکشی خراسان به ابوالحسن سیمجور مقرر گشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 52).
بدستوری و رخصت راستان
به لشکرکشی گشت همداستان.
نظامی.
دلیریست هنجار لشکرکشی.
نظامی.
جهانستانی و لشکرکشی چه مانندست
به کامرانی درویش در سبکباری.
سعدی.

شغل و عمل لشکرکش، فرماندهی لشکر،
فرستادن لشکر، آدات و ادوات جنگی به جایی،

قشون کشی

قشونکشی

استراتژی، تجنید، سوق‌الجیش

حمله

Kampagne [noun]

880