معنی لغزانیدن

لغزانیدن. [ل َ دَ] (مص) لخشانیدن. ازلال. (مجمل اللغه). ازلاق. (منتهی الارب). استزلال. (زوزنی). و رجوع به فرولغزانیدن شود: آفریدگار تبارک و تعالی رطوبتی لزج آفریده است اندرون روده ها و بر سطح روده اندوده تا درشتی ثقل و تیزی اخلاط را که بر وی میگذرد از وی بازدارد و آن را زود دفع کند و بلغزاند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). دَلق، بیرون کردن شمشیر از نیام و لغزانیدن. ادحاض، لغزانیدن پای. (منتهی الارب).

لخشانیدن. [ل َ دَ] (مص) لغزانیدن: استزلال، لخشانیدن و لغزانیدن. (مجمل اللغه).

لغزاندن. [ل َ دَ] (مص) لخشاندن. لغزانیدن.

سرانیدن. [س ُ دَ] (مص) لغزانیدن. غلطانیدن. بسوی شیب راندن چیزی را با یک بار سُر دادن.

فرولغزانیدن. [ف ُ ل َ دَ] (مص مرکب) لغزانیدن به پستی. (یادداشت بخطمؤلف). مقابل فرولغزیدن. رجوع به فرولغزیدن شود.

استزلال. [اِ ت ِ] (ع مص) بلغزیدن خواستن. (تاج المصادر بیهقی). لغزانیدن خواستن. لخشانیدن خواستن. (مجمل اللغه). || بلغزانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). لغزانیدن. (منتهی الارب). بر لغزش داشتن. قوله تعالی: اِستزلهم الشیطان. (قرآن 155/3). || بر گناه داشتن. (تاج المصادر بیهقی). || بلغزیدن. (زوزنی).

(لَ دَ) (مص م.) لغزاندن.

سراندن

لغزانیدن

(مصدر) بلغزیدن وداشتن سر دادن لیز دادن.

لغزانیدن

(مصدر) لغزانیدن.

(مصدر) سبب لغزش شدن لغزانیدن.

‎ لغزانیدن، نیکویی کردن، بخشیدن، به گناه برانگیختن

لغزانیدن،

1152