معنی لقب عبدالرحمن طایی شاعر

مرقس

خاتم الشعرا

پدر قبیله ای از عرب و قیاس طیئی

شاعر دوران جاهلیت اعراب

شاعر قرن 9

پسرانه، بنده پروردگار بخشاینده، نام نویسنده و شاعر نامدار قرن نهم، عبدالرحمن جامی

از قبیلۀ طی: نماند حاتم طایی ولیک تا به ابد / بماند نام بلندش به‌نیکویی مشهور (سعدی: ۱۰۸)،

طایی. (ص نسبی) طائی. منسوب به طَی ّ. پدر قبیله ای از عرب و قیاس طَیّئی است. (از اقرب الموارد). رجوع به طائی شود.

باغ عبدالرحمن. [غ ِ ع َ دُرْ رَ ما] (اِخ) از طسوج لنجرود [قم]. (تاریخ قم ص 113).

ام عبدالرحمن. [اُم ْ م ِ ع َ دُرْ رَ ما] (اِخ) نام سه تن از زنان تاریخی است. رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 225 شود.

ام عبدالرحمن. [اُم ْ م ِ ع َ دُرْ رَ ما] (اِخ) زن کعب بن مالک. از زنان صحابی بوده. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 256 شود.

شال عبدالرحمن لو. [ع َ دُرْ رَ ما] (اِخ) دهی از دهستان اوچ تپه بخش ترکمان شهرستان میانه. دارای 118 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوب. شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

چاه عبدالرحمن. [هَِ ع َ دُرْ رَ ما] (اِخ) مؤلف فارسنامه ٔ ناصری در فصل «چشمه های مشهورمملکت فارس » چشمه ای را بدین نام اسم برده و نوشته است: «در بلوک آباده ٔ طشتک بمسافت یک فرسخ و نیم شمال قریه ٔ خواجه جمالی در دامنه ٔ کوه خُم چاهی است از سنگ سجیلی که در شیراز سنگ کرشکی گویند و معلوم نیست که خدا آفریده است یا تراشیده اند نزدیک پنج ذرع درازا و چهار ذرع گودی آن است. در نزدیکی نوروز در سالهای خشک به اندازه ٔ پنج سنگ آسیاب گردان آب از دهن چاه درآید و در سالهای تر گاهی آب این چاه به اندازه ٔ پنج شش ذرع جستن کند و آب آن آنچه از زراعت زیاد آید بدریاچه ٔ بختگان رود. (از فارسنامه ٔ ناصری ص 319).

رونالدینیو

بهترین نشانه ترقی یک ملت، آزادی گفتار است.

1138