معنی لوبیا چشم بلبلی

تلک چشم بلبلی از گیاهان

(صفت اسم) قسمی لوبیا که در خورش ریزند

رنوس چشم بلبلی رنوس درختی

از دانه های خوراکی

چشم بلبلی. [چ َ / چ ِ ب ُ ب ُ] (ص نسبی، اِ مرکب) در تداول عامه قسمی لوبیا که در خوراک و خورش ریزند. || نوعی پارچه. رجوع به چشم بلبل شود.

بلبلی. [ب ُ ب ُ] (اِ) شراب. (برهان). شراب، زیرا که در بلبله می کنند. (جهانگیری). شراب که در بلبله کنند. (از آنندراج) (از انجمن آرا):
یکی بلبلی سرخ در جام زرد
تهمتن به روی زواره بخورد.
فردوسی (از جهانگیری).
بلبلی کرد نتاند به دل مرده دلان
آن که زلف بخم غالیه سای تو کند.
منوچهری.
|| پیاله ٔ شراب. (برهان). پیاله. (از آنندراج). صراحی و کوزه و ساغر. (شرفنامه ٔ منیری):
تو ای میگسار از می زابلی
بپیمای تا سر یکی بلبلی.
فردوسی.
|| چوبی است معروف. || حبه ای مثل مشنگ که جوش داده میفروشند. (آنندراج).
- بلبلی فروش، آنکه بلبلی فروشد:
آنکه بار غمش بدوش من است
گلرخ بلبلی فروش من است.
(از آنندراج).
|| نوعی از چرم که آنرا بسیار لطیف و نازک سازند و به الوان غیر مکرر رنگ کنند. (برهان) (آنندراج). || جنسی از زردآلو. (برهان) (الفاظ الادویه) (آنندراج).

بلبلی. [ب ُ ب ُ] (اِخ) ابومحمدعبداﷲبن اسحاق بن عبیداﷲبن سوید بلبلی، مشهور به بیطاری. محدث بود و در صفر سال 231 هَ. ق. درگذشت. او از مالک بن انس روایت کرده است. (از اللباب فی تهذیب الانساب).

بلبلی. [ب َ ب َ] (ص) (گوش...) گوشهای پهن و بزرگ ودور از سر. (فرهنگ لغات عامیانه). بله گوش (در تداول مردم قزوین). و رجوع به بلبله گوش و بلبلی گوش شود.

(~. بُ بُ) (ص نسب. اِمر.) قسمی لوبیا که در خورش ریزند.

۱۰۰گرم ۸۰ کالری

100گرم 80 کالری

100گرم 130 کالری

نوعی لوبیای سفید که در میان آن خال سیاهی به‌اندازۀ چشم بلبل است، لوبیای چشمبلبلی،

مربوط به بلبل: سوت بلبلی،
(اسم) [قدیمی] = بُلبله: تو ای می‌گسار از می زابلی / بپیمای تا سر یکی بلبلی (فردوسی۴: ۴۰۵)،

چشم بلبلی، نوعی لوبیا

466