معنی لوده

لوده. [ل َ / لُو دَ / دِ] (ص) مزاح. چکه. سخت چکه. خوش طبع. دَعّابه. آنکه سخنان خنده آور گوید برای لذت خویش و دیگران. بخلاف مسخره که برای دیگران گوید تا چیزی بدو دهند. سخت مزاح. شوخ ومزّاح که هیچگاه مزاح او زننده نیست و برای خوشی خود مزاح کند. کلمه ٔ لوده بیشتر در صفت زنان و چکه در مردان مستعمل است. || بددهن. فحاش (از لغت گناباد خراسان). || (اِ) سبد دراز که بر پشت گیرند و بر اسب و خر نیز بار کنند و آن را گواره نیز گویند. (آنندراج). سبدی باشد دراز که میوه در آن کنند و بر پشت گرفته به جاها برند و دو تای آن را بر چاروا بار کنند. (برهان). گواره. سبد بزرگ که در آن میوه ریزند: العیاذ باﷲ گوده ملا که لوده ٔ خداست. (از نامه ٔ قائم مقام فراهانی از سبک شناسی ج 3 ص 354).

لوده. [دَ / دِ] (اِ) تریدی از خرده ٔ نان خشک و سبوس که گاو را دهند. تریدی از نان و سبوس نواله ٔ گاو را. || میوه داری است میوه ٔ آن به رنگ و طعم گیلاس واز میوه ٔ گیلاس خردتر است. آن را شربتی نیز گویند.

Apish, Buffoon, Clown, Comic, Flippant, Fool, Harlequin, Humorist, Witty, Zany

خوش طبع، آنکه سخنان خنده آور گوید برای لذت خویش و دیگران بخلاف مسخره که برای دیگران گوید تا چیزی بدو دهند

(لَ دِ) (اِ.) سبد، کواره.

(~.) (عا.) خوش طبع، بذله گوی.

کواره، سبد بزرگ،

شوخ، خوش‌طبع،

شوخ و بی حیا

مسخره و دلقک

آدم الواط و خوشمزه، غیر جدی، طنزآمیز

آدم الواط و خوشمزه.

غیرجدی و طنزآمیز

Blöd, Blöde [adjective], Hanswurst, Kriecher (m) [noun], Possenreisser, Speichellecker (m)

بی‌غیرت، مزاح، مسخره، هرزه، هزال

احمق، مهرج

آدم الواط و خوشمزه را گویند.

45