معنی محاربه

(مُ رِ بِ) [ع. محاربه] (مص ل.) جنگیدن، پیکار کردن.

با هم جنگ کردن، جنگیدن،
(حقوق) از بین بردن نظم و امنیت با استفاده از اسلحه یا بدون آن،

جنگ‌کردن، جنگیدن

جنگ کردن، جنگیدن

جنگ

آرزم، پرخاش، پیکار، جنگ، حرب، رزم، ستیزه، کشتار، نبرد،
(متضاد) صلح، آشتی

Combat

حرب، عداء

محاربه و محاربت در فارسی: جنگ رزم (مصدر) با یکدیگر جنگیدن حرب کردن، (اسم) حرب جمع: محاربات.

Krieg (m), Krieg [noun]

256