معنی محاوره

محاوره. [م ُ وَ رَ] (از ع، مص) مجادله نمودن. (از ناظم الاطباء). محاوره. محاورت. سخن گفتن با یکدیگر. || (اِمص) سخنگوئی. گفتگو. سؤال و جواب. ج، محاورات: خوش محاوره. ملیح المحاوره. (یادداشت مرحوم دهخدا). || مباحثه. || مجادله. (ناظم الاطباء).

خوش محاوره. [خوَش ْ / خُش ْ م ُ وَ / وِ رَ / رِ] (ص مرکب) خوش گفت و شنود. خوش صحبت. خوش اختلاط: و ابوعلی محمد مردی فاضل بوده است و بغایت پرهیزگار و خوش محاوره و خوش منظر و فصیح... و دانا و عاقل. (تاریخ قم ص 217).

(مُ وِ رَ یا رِ) [ع. محاوره] (مص ل.) گفتگو کردن.

گفتگو،مذاکره

صحبت، تکلم، گپ، گفتگو، گفت‌وشنود، مباحثه، مذاکره، مناظره، مجاورت، گفتگو کردن،
(متضاد) مکاتبه

گفت‌وگو کردن، مذاکره کردن، گپ زدن

حدیث، حوار، محادثه

حدیث

عامی

با هم سخن گفتن، گفتگو کردن،

پاسخ و سخن گفتن، حدیث کردن با یکدیگر، مباحثه، سوال و جواب

Gespräch (n), Informationsaustausch (m), Unterhaltung (f)

گفتاری

زبان گفتاری

زبان گفتاری

260