معنی محمدرضا رهبری

لغت نامه دهخدا

رهبری

رهبری. [رَ ب َ] (حامص مرکب) راهبری. دلالت و هدایت و راهنمایی و ارشاد. (ناظم الاطباء):
هرکه را رهبری کلاغ کند
بیگمان دل به دخمه داغ کند.
عنصری.
کسی را کند سجده دانا که یزدان
گزیدستش از خلق مر رهبری را.
ناصرخسرو.
راهبر تو چو یکی گمرهست
از تو نیابد دگری رهبری.
ناصرخسرو.
رجوع به راهبری شود.

رهبری. [رَ ب ُ] (حامص مرکب) راه بُری. رجوع به راه بری شود.

رهبری کردن

رهبری کردن. [رَ ب َ ک َ دَ] (مص مرکب) هدایت کردن و ارشاد نمودن. (ناظم الاطباء): گلت از خار و خارت از پای بدر آمد و بخت بلندت رهبری کرد. (گلستان). گفت او را ندانم گفت منت رهبری کنم. (گلستان). طالع میمون و بخت همایون در این بقعه ام رهبری کرد. (گلستان).

محمدرضا

محمدرضا. [م ُ ح َم ْ م َ رِ] (اِخ) (سید...) شبر از علمای قرن سیزدهم هجری. او راست تفسیری بر قرآن کریم. وی به سال 1230 هَ. ق. در کاظمین درگذشت و همانجا به خاک سپرده شد. (از ریحانه الادب).

محمدرضا. [م ُ ح َم ْ م َ رِ] (اِخ) حاج میرزا محمدرضا مستوفی سبزواری فرزند محمد ابراهیم. در ابتدا لقبش مستشارالتولیه بود و بعد در سال 1284 هَ. ق. لقبش به لقب مستشارالملکی تبدیل یافت. ترقی میرزا محمدرضا از سال 1273 هَ. ق. شروع گردید به این معنی که در این سال استیفاء و سررشته داری کل مالیات خراسان به او محول و در سال 1276 هَ. ق. رسماً به سمت ریاست دفتر خراسان منصوب شد. در سال 1286 هَ. ق. که حمزه میرزا حشمت الدوله برای بار سوم حکمران خراسان شد مستشارالملک به وزارت و پیشکاری (معاونت) او برقرار گردید. در سال 1301 هَ. ق. که میرزا عبدالوهاخان آصف الدوله شیرازی به سمت استانداری خراسان و تولیت آستان قدس رضوی تعیین شد چون نظر خوبی با مؤتمن السلطنه نداشت میرزا شفیعخان گرگانی را با لقب مستشارالملکی به سمت وزارت خراسان به همراه خود برد و مؤتمن السلطنه از کار برکنار شده به تهران آمد. پس از چندی اقامت در تهران صحبت صدارتش در میان بود رقبای وی برای اینکه به او لطمه وارد آورند شهرت دادند که برادر بزرگش میرزا علیرضا به تبلیغ ملاحسین بشرویه ای و خودش بنابر تبلیغ ملامحمدصادق مقدس خراسانی بابی شده و جزو پیروان سیدعلی محمدباب گردیده است به این مناسبت قدری در انظار مطرود و منفور بود و این موضوع او را خیلی عقب انداخت و جز اتهام چیز دیگری نبود. سرانجام در ضمن عضویت داشتن در دارالشواری کبری دولتی به حکومت کاشان انتخاب شد. در سال 1303 هَ. ق. از طرف شاه به خطاب جنابی نائل گردید. در اواسط ذیقعده ٔ سال 1304 هَ. ق. که محمدتقی میرزا رکن الدوله برادر صلبی ناصرالدینشاه برای بار چهارم والی خراسان و متولی آستان قدس رضوی شد مؤتمن السلطنه نیز بجای میرزا شفیع مستشارالملک به سمت پیشکاری منصوب و با او به خراسان رفت و پیشکاری این بار وی تا سال 1308 هَ. ق. به طول انجامید و در این سال در ماه ربیعالثانی درگذشت و در حرم امام رضا (ع) در مقبره ٔ خاصه ٔ خویش در قسمتی که به دارالسیاده معروف است به خاک سپرده شد. (از تاریخ رجال ایران).

محمدرضا. [م ُ ح َم ْ م َ رِ] (اِخ) سیدمحمد رضا از اهالی برازجان فارس معروف به مساوات در اوائل عمر در شیراز مشغول تحصیلات بود بعد به تهران آمد و اغلب با میرزانصراﷲخان دبیرالملک پسر حاجی محمدحسین خان جبه دارباشی شیرازی ساکن تهران امرار وقت میکرد و در نزد میرزاابوالحسن جلوه حکیم معروف تحصیل مینمود. در موقعی که علمای تهران در تاریخ 1323 هَ.ق. برای ضدیت با عین الدوله و مطالبه ٔ اصلاحات اساسی در زاویه ٔ حضرت عبدالعظیم متحصن بودند او هم جزو سایر علماء در آنجا بود. بعد از آمدن به تهران شب نامه های او برای رساندن مطالب حقه به گوش اهالی، در تاریخ مشروطیت ایران یکی از مسائل عمده است. در دوره ٔ اول مشروطیت روزنامه ٔ مساوات را منتشر میکرد بدین جهت به مساوات معروف شد. پس از توپ بستن مجلس در سال 1326 هَ. ق از ترس دستگیر شدن، پنهانی از تهران مسافرت کرد و با زحمات زیاد از راه مازندران و گیلان خود را به تبریز رساند و با سایر مشروطه خواهان مشغول امورات ملی شد. و بعد به تهران آمد و به اتفاق سیدعبدالرحیم خلخالی روزنامه ٔ مساوات را انتشار داد. ادوارد براون در کتاب انقلاب ایران تألیف خود می نویسد: «از چهارتن باقی مانده سید محمدرضا (مساوات) موفق به فرار گردیده ویلان و سرگردان در حداکثر گرسنگی و بینوائی طاقت فرسائی در مازندران و گیلان می گذرانید و سرانجام خوشبختانه به جای امنی رسید سپس به تبریز رفته در آنجاروزنامه ٔ مساوات را اشاعه میداده است ». در سال 1326هَ. ق. روزنامه ٔ مساوات بطور هفتگی در تبریز طبع ومنتشر میشد. در دوره ٔ دوم مجلس از طرف اهالی تبریز و در دوره ٔ سوم از تهران به نمایندگی مجلس انتخاب گردید و در سال 1334 هَ. ق. با مهاجرین از تهران حرکت کرد و به خارج مملکت رفت. (از تاریخ رجال ایران).

محمدرضا. [م ُ ح َم ْ م َ رِ] (اِخ) محمدمیرزا متخلص به افسر پسر سیزدهم فتحعلیشاه قاجار. به سال 1211 هَ. ق. متولد و در سال 1277 هَ. ق. درگذشت. در سال 1234 هَ. ق. که خسروخان گرجی حاکم گیلان بود گیلانیان از وی شکایت کردند و حکومت محمدرضامیرزا را از دولت درخواست نمودند، خسروخان از حکومت گیلان معزول و محمدرضامیرزا بجای وی منصوب گردید. چون محمدرضامیرزا به صوفیه و دراویش نعمت اللهی گرویده بود و در مدت حکومت خود در گیلان جمعی از این طائفه دور او را گرفته بودند از این بابت برای فتحعلیشاه توهماتی روی داد و به دستور فتحعلیشاه شاهزاده و اطرافیانش احضار شدند و در لوشان به نزد شاه رسیدند.شاه بعضی از آنان را تنبیه و بعد فاضل خان گروسی جارچی باشی را مأمور نمود که به همدان رفته حاج جعفر کبودراهنگی مجذوبعلی شاه را که مرشد شاهزاده بود ده هزارتومان مصادر نمایند و ضمناً عبداﷲخان امین الدوله نیزبرای رسیدگی و تفریغ محاسبات گیلان مأمور رشت شد.

محمدرضا. [م ُ ح َم ْ م َ رِ] (اِخ) محمدرضاخان شیرازی قوام الملک سوم پسر میرزا علی محمدخان قوام الملک دوم. در سال 1268 هَ. ق. در شیراز متولد و در سال 1288هَ. ق. به سمت کلانتری و بیگلربیگی فارس تعین شد و در سال 1301 هَ. ق. پس از درگذشت پدرش ملقب به قوام الملک شد و در ماه صفر 1325 هَ. ق. در خانه ٔ شخصی خود به ضرب گلوله ٔ نعمهاﷲ نوکر معتمد دیوان در سن 57سالگی به قتل رسید. مردی نسبهً باسواد و با تعین ولی جاه طلب و متکبر بوده، با حسینقلی خان مافی نظام السلطنه والی فارس زد و خوردهای خونین کرد و از محمدتقی میرزا رکن الدوله برادر ناصرالدینشاه چوب خورد و یک سال در تهران در حال تبعید و سرگردانی بسر برده است، سرانجام به امین السلطان پناه میبرد و او پشتیبان وی میشود و از او نگهداری میکند. (از تاریخ رجال ایران).