معنی مظلوم شاهنامه

سیاوش

سیاوش-

سیاوش

ستم رسیده

مظلوم. [م َ](ع اِ) ماست که پیش از جغرات شدن خورده شود.(آنندراج)(ناظم الاطباء). ماست نارسیده.(بحرالجواهر)(مهذب الاسماء). شیری که پیش از مسکه برآوردن نوشیده شود.(از محیط المحیط)(از اقرب الموارد).

مظلوم. [م َ](ع ص) ستم کرده.(دهار). ستم رسیده.(مهذب الاسماء)(آنندراج). ستم رسیده. جفاشده. تعدی شده.(ناظم الاطباء). ستم کش. ستم رسیده. ستمدیده. ستم زده. که مورد بیدادگری قرار گرفته باشد.(از یادداشت به خط مرحوم دهخدا): روزی خواهد بود جزا و مکافات را در آن جهان و داوری عادل که از این ستمکاران داد مظلومان بستاند.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 196). مظلومی پیش گرفتی تا ناگاه در راه پیش خلیفه آمدی.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 423).
ای بسا تاج و تخت مرجومان
لخت لخت از دعای مظلومان.
سنایی.
با آنچه ملک عادل انوشیروان کسری بن قباد را سعادت ذات... و تقویت مظلومان حاصل است می بینم که کارهای زمانه میل به ادبار دارد.(کلیله و دمنه). اقوال پسندیده مدروس گشته... و مظلوم محق ذلیل و ظالم مبطل عزیز.(کلیله و دمنه).
تو داوری و ما همه مظلوم روزگار
مظلوم در حمایت داور نکوتر است.
خاقانی.
زنجیر فلک گردد حبل اﷲ مظلومان
گر قاف به قاف از دین یک تار کشد عدلش.
خاقانی.
مظلومم از زمانه و محرومم از فلک
ای بانو الغیاث که جای ترحم است.
خاقانی.
لواطف او درهای رأفت بر مظلومان گشاده.(سندبادنامه).
لب خشک مظلوم گو خوش بخند
که دندان ظالم بخواهند کند.
سعدی.

ستم‌رسیده، کسی که به او ظلم و تعدّی شده، ستم‌دیده،

ستمدیده

صفت ستم‌دیده، ستم‌کشیده،
(متضاد) جبار، ظالم

جفا شده، ستمدیده

عمل و شغل مظلوم خوان.

مَظلُوم، ستمدیده، کسی که به او ظلم و تعدی شده،

مَظلُوم، از اَسماءِ مبارکه حضرت بهاء الله به تعبیر از مَظالِم وارده بر آن مظهر اَحدیّه می باشد،

(مَ) [ع.] (اِمف.) ستمدیده.

ستمدیده

1418