معنی معوذتین

معوذتین. [م ُ ع َوْ وِ ذَ ت َ](ع اِ) دو پناهگاه که انسان را از هر گزندی مصون دارد: کهتر را به دو مفاوضه که معوذتین حال کهترند و هر یک عقود جوزا و عنقود ثریا را مانند، تمکین افزوده است نظماء و نثراً.(منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 308).

معوذتین. [م ُ ع َوْ وِ ذَ ت َ](اِخ) معوذتان. رجوع به معوذتان شود.

دو سورۀ آخر قرآن که با «قل ٲعوذ» شروع می‌شود،

1276