معنی ممانعت

ممانعت. [م ُ ن َ / ن ِ ع َ] (از ع، اِمص) بازداشتگی و منع و نهی و تعرض و مزاحمت و اعتراض و دفع. (ناظم الاطباء). بازداشتن کسی از چیزی. جلوگیری. بازداشت. منع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): محسن بن طاق که امیر غز بود راه او بگرفت و به ممانعت او برخاست. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). منتصر به اسفراین افتاد و مردم اسفراین از خوف فتنه به ممانعت او برخاستند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). رجوع به ممانعه شود.
- ممانعت کردن، جلوگیری کردن. بازداشتن از کاری.

(مُ نِ عَ) [ع. ممانعه] (مص م.) جلوگیری کردن، بازداشتن.

کسی را از کاری بازداشتن، منع کردن، جلوگیری کردن،

خودداری، بازداشتن، جلوگیری

بازدارندگی، جلوگیری، بازداری، جلوگیری

بازدارندگی-بازداری-جلوگیری

بازداشتن، جلوگیری، خودداری، دفع، قدغن، منع،
(متضاد) ترغیب

Hindrance, Holdup, Lid, Prevention, Prohibition, Restraint

ازعاج، استثناء، زمام

بازداشتگی، منع، نهی، اعتراض

601