معنی منیزیم

منیزیم. [م َن ْ ی َ ی ُ] (فرانسوی، اِ) عنصری است با علامت اختصاری Mg و جرم اتمی 24/312 و عدد اتمی 12. فلزی است سبک با جلای نقره ای به سنگینی ویژه ٔ 1/74 و نقطه ٔ ذوب 651 درجه ٔ صدبخشی (سانتی گراد). در هوا به آسانی جلای خود را از دست می دهد و کدر می شود. بانور سفید خیره کننده ای می سوزد و تبدیل به اکسید منیزیم میشود. ترکیبات آن به صورت کربنات منیزیم دولومیت و کارنالیت در طبیعت یافت میشوند. از عناصر ضروری حیات است. زیرا سبزینه ٔ گیاهان ترکیب آلی منیزیم دار است. منیزیم را از الکترولیز کارنالیت مذاب به دست میاورند. این فلز به مصرف تهیه ٔ آلیاژهای سبک می رسد. سابقاً در عکاسی از نوارهای آن استفاده میکردند. (از فرهنگ اصطلاحات علمی).
- اکسید دو منیزیم یا منیزی کلسینه، به صورت گرد سفید و به شکل خیلی سبک و بدون بو و مزه وجود دارد. بسیار کم در آب سرد حل میشود و در آب جوشان کمتر محلول است. محلول مایی آن در مقابل تورنسل قلیایی میباشد. رطوبت و انیدرید کربنیک هوا را با مرور به خود می گیرد. از این جهت آن را باید در شیشه های سربسته نگاهداری کنند. (از کارآموزی داروسازی جنیدی ایضاً).
- سولفات دو منیزیم، ملح سدلیتز به صورت تبلورات منشوری اورتورومبیک درخشان، بی بو و بی رنگ است. مزه ٔ آن شور و تلخ میباشد. در مقابل هوا کمی آب تبلور خود را از دست میدهد. در یک قسمت آب 15 زینه و0/3 قسمت آب صد زینه حل میشود و در الکل غیر محلول است. (از کارآموزی داروسازی جنیدی ص 146).
- منیزی کربناته یا منیزی بلانش یا هیدرو کربنات دو منیزیم، گرد سفید بسیار سبک و بی بو و بدون مزه است و تقریباً در آب سرد و آب جوش حل نمیشود و به سهولت بوی بخارهای معطر را میگیرد از این روی آن را در شیشه های دربسته نگاهداری میکنند. (از کارآموزی داروسازی جنیدی ص 146).

(مَ یِ یُ) [فر.] (اِ.) = منیزیوم: فلزی است سبک و با جلای نقره ای که در هوا به آسانی جلای خود را از دست می دهد و کدر می شود. با نور سفید خیره کننده ای می سوزد و به اکسید منیزیم تبدیل می شود. این فلز از عناصر فراوان طبیعت است ولی به حالت آزاد وجود ندار

عنصر شماره 12

فلزی است سبک با جلای نقره ای به سنگینی ویژه 47/1 و نقطه ذوب 156 درجه سانتی گراد، در هوا به آسانی جلای خود را از دست میدهد و کدر میشود، با نور سفید خیره کننده ای میسوزد و تبدیل به اکسید منیزیم میشود

157