معنی مولانا

مولانا. [م َ] (ع اِمرکب) خواجه ٔ ما. آقای ما. (یادداشت مؤلف). صاحب وآقای ما، و این کلمه را بیشتر در القاب مردم فاضل وبزرگ به کار می برده اند چنانکه در لقب خلفای فاطمیین مصر. رجوع به ابن خلکان (ج 1 ص 82) و خطط مقریزی (ج 3 ص 84) و اسامه (ص 15) شود. (از یادداشتهای مرحوم قزوینی ج 7 ص 163): حق سبحانه و تعالی ایام عمر مولانا صاحب الجلیل... کشیده گرداناد... فضائل و کمالات مولانا صاحب الجلیل کافی الکفاه... نه چندان... که حصر وعد آن توان کرد، چه مولانا مشارالیه... در فنون آداب و... عدیم النظیر و... است. (ترجمه ٔ تاریخ قم ص 4).

مولانا. [م َ / مُو] (اِخ) جلال الدین محمد مولوی. لقب جلال الدین محمد بلخی رومی است.چون مطلق گویند مراد جلال الدین مولوی مؤلف مثنوی است. (یادداشت مؤلف). رجوع به مولوی شود:
دویی بگذار و در یک جلد کن جمع
همه اقوال مولانا و عطار.
قاسم انوار.
از گفته ٔ مولانا مدهوش شدم صائب
این ساغر روحانی صهبای دگر دارد.
صائب تبریزی.

مولانا. [م َ / مُو] (اِخ) لقب بهاءالدین محمدبن حسن خطیبی ملقب به سلطان العلماء و معروف به بهاء ولدو بهاءالدین ولد، عارف و فاضل نامی و از خلفای شیخ نجم الدین کبری و پدر مولانا جلال الدین مولوی بلخی بود.رجوع به بهاءالدین محمد و فیه مافیه ص 12 و 19 شود.

خانقاه مولانا نظام. [ن َ / ن ِ هَِ م َ / مُو ن ِ] (اِخ) نام موضعی بوده است در هرات و ملاشهاب نام در آن میزیسته است. (از مجالس النفایس امیرعلیشیر نوایی ص 70).

مولانا در ترکی بر گرفته از مولی: سرور ما راهبر ما پاژ نام برخی از هست شناسان ایرانی به ویژه جلال الدین محمد بلخی (صفت اسم) مولای ما. توضیح در عنوان خلفای فاطمی مصر. ایمه و عرفا بکار رود.

عنوانی احترام‌آمیز برای افراد بزرگ، مولای ما، صاحب و آقای ما،

سمفونی از شهرام ناظری

رومی، مولوی، خَمُش، «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار»

بهاالدین ولد

بها الدین ولد

نی

قونیه

فیه ما فیه

مثنوی مولانا، مجموعه ای از 26 هزار بیت از اشعار عرفانی جلال الدین رومی است که به صورت حکایات مختلفه با نتائج اخلاقی و عرفانی احتمالا درحدود 660 هجری در شش کتاب سروده شده است،

قونیه

128