معنی مولویه | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

مولویه

مولویه. [م َ/ مُو ل َ وی ی َ] (اِخ) مولوی. طریقه ٔ منسوب به مولانا جلال الدین. (یادداشت مؤلف). رجوع به مولوی شود.

زاویه ٔ مولویه

زاویه ٔ مولویه. [ی َ ی ِ م َ ل َ وی ی َ] (اِخ) همان تکیه ٔ مولویه است که از بزرگترین تکیه ها است در حلب و مرزا (میرزا) فولاذ و میرزا علوان فارسی (ایرانی) که از اتباع شاه اسماعیل صفوی بوده اند آن را بنا نهاده اند و سپس اضافاتی بسیار در آن شده است. (از خطط الشام ج 6 ص 150).

مولویة

مولویه. [م َ ل َ وی ی َ] (ع مص جعلی، اِمص) مولویت. همتایی و مشابهت به موالی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). گویند: فیه مولویه؛ یعنی مشابهت به موالی دارد. || نیکوکاری. گویند: فیه مولویه. (از ناظم الاطباء).

مولوی

مولوی. [م َ / مُو ل َ] (اِخ) مولویه. نام سلسله ای از درویشان طریقه ٔ مولوی، طریقه ای از صوفیه که پیروان جلال الدین محمد بلخی عارف و شاعر نامی هستند. (از یادداشت مؤلف). رجوع به مولویه شود.

ثاقب

ثاقب. [ق ِ] (اِخ) (شیخ مصطفی) از مشایخ طریقه ٔ مولویه و یکی از شعراست. او در کوتاهیه میزیست و اصل وی از ازمیر است و از برآوردگان مصطفی پاشا کوپریلی زاده است سپس به أدرنه شد و به طریقه ٔ مولویه درآمد و بعد از آن به قونیه رفت و پس از دیری خدمت پیر بمشیخت خانقاه کوتاهیه منتصب گشت و در 1148 هَ. ق. وفات کرد. او را دیوانی مرتب است و نیز سفینه ای دارد در مناقب عرفای مولویه. (قاموس الاعلام).

معنوی

معنوی. [م َ ن َ](اِخ) از شاعران قرن دهم عثمانی است وی اهل سلانیک و به طریقه ٔ مولویه منتسب بود.(از قاموس الاعلام ترکی).

صاحب دده

صاحب دده. [ح ِ دَ دَ] (اِخ) وی از شعرای پیرو طریقت مولویه و از مردم بروسه است. پس از مدتی سیر و سیاحت عزلت گزیدو بسال 1140 هَ. ق. درگذشت. (قاموس الاعلام ترکی).