معنی موین | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

موین

موین. [] (اِخ) دهی است از دهستان دشتابی بخش بوئین شهرستان قزوین، واقع در 7هزارگزی راه عمومی تاکستان با 510 تن جمعیت. آب آن از قنات و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

موین. [مو ی ِ] (ص نسبی) منسوب به مو و شعر. (ناظم الاطباء). مویی. مویینه. مویین. (از یادداشت مؤلف). به معنی مویین باشد. (آنندراج). و رجوع به مویین و مویی شود.