معنی نجاری | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

نجاری

نجاری. [ن َج ْ جا] (حامص) درودگری. (ناظم الاطباء). نجارت. نجاره. دروگری. درگری. عمل نجار. رجوع به نجار شود.
- امثال:
کار بوزینه نیست نجاری.

نجاری. [ن َ را] (ع ص) شتر تشنه از خوردن تخم گیاه بری. (آنندراج): ابل نجاری، شتران تشنه. (ناظم الاطباء). نجری ̍. (منتهی الارب) (المنجد).

نجاری. [ن َج ْ جا] (اِخ) نام جمعی از طایفه ٔ معتزله که به عذاب قبر قائل نیستند و قرآن را مخلوق میدانند و رؤیت رب را منکرند. (انساب سمعانی). رجوع به نجاریه شود.

نجاری. [ن َج ْ جا] (ص نسبی) منسوب است به نجار که بطنی است از خزرج. (انساب سمعانی). || منسوب است به بنوالنجار که محله ای است در کوفه. (انساب سمعانی).

علی نجاری

علی نجاری. [ع َ ی ِ ن َج ْ جا] (اِخ) ابن احمد نجاری شعرانی شافعی. رجوع به علی شعرانی شود.

علی نجاری. [ع َ ی ِ ن َج ْجا] (اِخ) ابن احمدبن تقی الدین بخاری (یا نجاری) مکی شافعی. رجوع به علی بخاری (ابن احمدبن...) شود.

علی نجاری. [ع َ ی ِ ن َج ْ جا] (اِخ) ابن علی بن احمد نجاری حنفی. ملقب به علاءالدین. متکلم بود. او راست: فوائد القلائد و غررالفوائد فی شرح العقائد از نسفی، که در سال 967 هَ. ق. از تألیف آن فراغت یافت. (از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 746).

خرده نجاری

خرده نجاری. [خ ُ دَ / دِ ن َج ْ جا] (اِ مرکب) آنچه از چوب پس از رندیدن باقی ماند. رندش. پوشال. آشغال چوب.

عماره ٔ نجاری

عماره ٔ نجاری. [ع ُ رَ ی ِ ن َج ْ جا] (اِخ) ابن مخلدبن حرث انصاری نجاری. صحابی بود و «موسی بن عقبه» وی را ازشهدای غزوه ٔ احد دانسته است، اما «ابن اسحاق » عامربن مخلد را جزء کسانی که در غزوه ٔ احد شهید گشته یاد میکند و میگوید که وی در غزوه ٔ بدر نیز شرکت داشت. وبنظر میرسد که این دو تن یکی باشند. (از الاصابه).

عماره ٔ نجاری. [ع ُ رَ ی ِ ن َج ْ جا] (اِخ) ابن حزم بن زیدبن لوذان بن عمروبن عبدعوف بن غنم بن مالک بن نجار نجاری انصاری. وی صحابی بود و در غزوه ٔ عقبه و غزوه ٔ بدر شرکت داشت. و در روز فتح مکه رایت بنی النجار را حمل میکرد. او در سال 13 هَ.ق. در یمامه شهید گشت. اما «ذهبی » مینویسد که عمارهبن حزم در اواخر عمر بینایی خویش را از دست بداد و تا عهد خلافت معاویه در قید حیات بود. «ابن حجر» چند حدیث از وی روایت کرده است. (از الاصابه).