معنی نزاهت | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

نزاهت

نزاهت. [ن َ هََ] (ع مص) دور شدن از بدی و پاکی از عیب. (از غیاث اللغات). نزاهه. نزاهیه. رجوع به نزاهه شود. || (اِمص) پاکیزگی. طهارت. بی گناهی: دمنه دانست که اگر این سخن با شتر به ظاهر کند در حال... نزاهت جانب خویش معلوم گرداند. (کلیله و دمنه). || خرمی زمین. (فرهنگ خطی). رجوع به نزاهه شود: و جهت نزاهت موضع یک چندی آنجا مقیم گشتند. (رشیدی).

مطهرة

مطهره. [م َ هََ رَ](ع اِ) سبب طهارت، و منه الحدیث: السواک مطهره للفم مرضات للرب، یعنی مسواک سبب پاکی و نزاهت دهان و خشنودی خداوندجهان است.(منتهی الارب)(آنندراج)(ناظم الاطباء).

گازرگاه

گازرگاه.[زُ] (اِخ) نام مقامی است در هرات که خواجه عبداﷲانصاری در آنجا مدفون است. (برهان) (آنندراج). محل دفن خواجه غیاث الدین محمود: و صفاء آن منزل نزاهت زیاده از آن است که بیان بنان پیرامن تفصیل آن تواند گشت. (حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 315، 608).

سجیت

سجیت. [س َ جی ی َ] (از ع، اِ) سجیه. خوی: و سلطان در قبول پیغام او و اکرام رسول و تحقیق مأمول، آثار اریحیت طبع و انوار کرم سجیت و طهارت محتد و نزاهت عنصر کریم خویش ظاهر گردانید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 229).با شرف ابوت و خدمت خاندان کثرت عشایر سجیت ظلم داشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 269). رجوع به سجیه شود.

محتد

محتد. [م َ ت ِ] (ع اِ) اصل. یقال انه لکریم المحتد و هو فی محتد صدق. و مراد از اصل همان نسب است نه مطلق آن. (از اقرب الموارد) (از تاج العروس).اصل. (دهار). اصل مردم. ج، محاتد. (مهذب الاسماء). اصل و طبع: فلان از محتد صدق است. (یادداشت مرحوم دهخدا): بر عرق طاهر و محتد زاهر وی فضائل ذات او دلیلی قاطع و برهانی ساطع بود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 396). سلطان در قبول پیغام و اکرام رسول... طهارت محتد و نزاهت عنصر کریم خویش ظاهر گردانید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 229). محتد طاهرش حلقه ای از سلسله ٔ قدس. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). کان الحریری صاحب المقامات، البصری بلداً و محتداً. (یادداشت مرحوم دهخدا).